این موزه در سال ۱۳۵۶ خورشیدی در گوشه غربی پارک لاله و در زمینی به مساحت ۲٬۰۰۰ متر مربع (به جز باغ تندیسها) بنا شد. بنای این موزه توسط دیبا و با الهام از بادگیرهای ایرانی طراحی شده است. در حال حاضر این مؤسسه یکی از واحدهای معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
این موزه شامل جامعترین و مهمترین گنجینههای هنر مدرن از پس از جنگ جهانی دوم تا پیش از دههٔ ۸۰ میلادی در خارج از اروپا و آمریکای شمالی است که شامل کارهای مهمی از جنبشهای هیجاننمایی انتزاعی، پاپ آرت، مینیمالیسم، مفهومی، و فوتورئالیسم میشود. در گنجینهٔ دائمی موزه بیش از ۴۰۰۰ اثر ارزشمند از نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان نگهداری میشود که نزدیک به ۴۰۰ عدد از آنها ارزش استثنایی دارند. ارزش آثار موزه در حدود ۲٫۵ میلیارد دلار برآورد میشود. بیشتر این آثار در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی و با نظارت فرح پهلوی خریداری شدهاند، اما پس از انقلاب، بعضی از آثار ارزشمند موزه در زیرزمین آن انبار شدند و به نمایش درنیامدند. در سال ۲۰۰۵ برای نخستین بار نمایشگاهی از گنجینهٔ موزه برگزار گردید که توجه علاقهمندان را به خود جلب نمود. از جمله آثار موزه میتوان به کارهای بسیار شاخصی از گوگن، رنوار، پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لُویت، و جاکومتی اشاره کرد. مجموعه بسیار مهمی از هنر معاصر ایران نیز از جمله داراییهای این موزه است.
جنبش هنر نوین و معاصر در ایران در حوالی دههٔ ۱۳۲۰ خورشیدی (دههٔ ۱۹۴۰ میلادی) و با مرگ کمالالملک و گشایش دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز شد. با ورود استادان غربی همچون آندره گودار و سفر دانشجویان هنر برای دانشاندوزی به اروپا، هنرمندان ایرانی به آرامی با اندیشههای نوین در هنر جهان – از جمله دریافتگری – آشنا شدند.
دهه ۱۳۲۰ همچنین شاهد برگزاری نخستین نمایشگاههای هنری نوین در ایران، کشش به سبکهای جدیدتر، و برخورد هنرمندان نوگرا با سنتگرا بود. کسانی چون محمود جوادیپور، حسین کاظمی، و جلیل ضیاءپور از جمله پیشگامانی بودند که فضا را در ایران برای پذیرش هنر نوین باز کردند. ارتباط هنری میان این گروه از هنرمندان با افزایش تعداد گالریهای تهران بیشتر شد و نخستین محفلهای هنری ایران، به ویژه انجمن خروس جنگی، آغاز به کار کردند.
دهه ۱۳۳۰ شاهد رفت و آمد بیشتر هنرمندان ایرانی به خارج و ارتباط آنها با مکتب مینیمالیستی و تجسمی نیویورک بود. بازگشت تدریجی موج دانشجویان ایرانی از خارج به ایران در دهه ۱۳۳۰ و در پس آن ورود اندیشههای هنری نوین به کشور، نخستین گروه از هنرمندان جوان و مطرح آن سالها، از جمله پرویز تناولی، حسین زندهرودی، و سیا ارمجانی را خواهان برپایی مکانی برای ارائهٔ آثار هنرمندان ایرانی کرد. اگرچه دوسالانههای هنر ایران برای پنج دوره پیش از انقلاب صورت پذیرفتند، اما پس از مدتی تعطیل شدند و بعدها هنرمندان نوگرا به باشگاههای چون «باشگاه هنرمندان» رفت و آمد میکردند. در این دوره، رویکرد حکومت پشتیبانی از هنر سنتی ایران و آثار دانشآموختگان دانشکده هنرهای زیبا بود، اما با ازدواج فرح دیبا با محمدرضاشاه پهلوی، جریانی در حکومت پدید آمد که پشتیبان نوگرایی و هنر روز جهان بود. تا اواسط دهه ۱۳۵۰، فعالیتهای «دفتر مخصوص شهبانو [فرح پهلوی]» باعث گسترش ارتباط فرهنگی ایران با نهادهای بینالمللی همچون یونسکو و شورای بینالمللی موزهها و خرید انبوه هنر معاصر از سوی دستگاههای دولتی شده بود.
مجموعهٔ آثار موزه را میتوان در سه گروه آثار موجود در مخزن (گنجینه)، آثار ارائه شده در گالریها و فضاهای درون موزه، و نیز تندیسهای موجود در محوطه بیرونی دستهبندی کرد.
باغ تندیس، فضای سبز واقع در شمال ساختمان موزه است با مجسّمههایی از ماکس ارنست، پرویز تناولی، هنری مور، ماکس بیل و دیگران.
موسسه تخصصی اخذ ویزای استرالیا
تداوم نسل سپید با سالها تجربه در زمینه ی مهاجرت از طریق ویزای اسکیل ورکر استرالیا شما را در پروسه ی مهاجرت یاری می کند. هدف ما رضایت شما متقاضیان عزیز و اخذ ویزای استرالیا برای شما در کوتاهترین زمان ممکن می باشد .
02188245257 - 09197175617